Nica Life

Hola chicas y chicos! Como estan? Tijd voor stukje numero 2 alweer; Nicaraguan life!

Eerste wat opvalt in nicaragua zijn de mensen en de natuur. Altijd heel bijzonder hoe anders de mensen eruit zien en doen in een ander land (iets dikker en iets minder aardig dan mensen in guatemala) en hoe de cultuur hier ook weer compleet anders is. De natuur is hier zo bizar mooi! Overal waar je kijkt zie je vulkanen en uitgestrekte landschappen, veel vulkanen zijn hier op dit moment ook redelijk actief en we hebben zelfs lava gezien. Eerste bestemming in Nica was dus Léon, heel mooi koloniaal stadje met veel (!) kerken, heeeel erg lekker streetfood en mooie kust op 20min. Het was overdag te warm om actief doen, dus meestal gingen we sochtends of savonds rondlopen en overdag lagen we aan t zwembad in ons hostel (zwaar leven). De tweede dag zijn we naar het strand gegaan om lekker te verbranden. Stranden hier zijn niet te vergelijken met Nederland, heeel uitgestrekt, zonder strandtentjes of schaduwplekken en meestal ben je met nog een paar andere de enige (ergens ook logisch, want je moet best een beetje gek zijn om in 35 graden zonder schaduw in de zon te gaan liggen). De zee is mooi blauw en verkoelend en er vliegen veel pelikanen die af en toe een duikvlucht de zee in maken om een vis te vangen, best cool om te zien. Leon is omringd door veel vulkanen en je kan hier dan ook niet weg zonder vulcano boarding of een hike te hebben gedaan. Wij hadden het superidee om het te combineren, eerst vulcano boarding om vervolgens te beginnen aan een tweedaagse hike. Is best goed te doen toch? Oeps, foutje. Nouja, niet perse een foutje maar we hadden ons er wel een beetje (heel erg) op verkeken. Vulcano boarding is echt heel erg leuk om te doen. Eerst moesten we met een soort houten plank, het board, de vulkaan cerro negro oplopen, letterlijk een zwarte vulkaan door al het zwarte zand wat erop ligt. Dit was opzich al een kleine uitdaging, want naarmate je hoger kwam ging de wind ook steeds harder waaien en je moest uitkijken dat je niet met board en al wegvloog (zelfs de iets zwaardere toeristen onder ons hadden moeite om te blijven staan). Eenmaal aangekomen op de top had je echt een prachtig uitzicht, aan de ene kant zag je allemaal vulkanen en aan de andere kant uitgestrekte valleien. Voordat we de berg af konden boarden, moesten we een fantastisch mooi pakje aandoen, denk aan een oversized overall van een klusjesman, en dat met veiligheidsbril + handschoenen + bergschoenen maakt toch het plaatje wel compleet. Toen mochten we dan eindelijk 1 voor 1 de berg af, bij Dion was het natuurlijk "niet denken, gewoon gaan" dus hij ging mega hard naar beneden, ik was wat voorzichtiger en ging iétsje zachter. Beneden aangekomen zit je letterlijk onder het stof, je schoenen zit vol met steentjes, je haar zit alle kanten op, je mond zit vol met stof, maaar het was het allemaal waard want het was heel erg leuk om te doen!! Na het volcano boarden kregen we 10min de tijd om even een banaantje te eten en alles klaar te maken voor het volgende avontuur; de el hoyo hike. Het begon nog enigszins relaxed, we hadden nog nooit een hike gedaan met een backpack op je rug van 15 (!!!) kilo aan water, eten, slaapzak, tent en matje, maar joh dat is toch een eitje? Gewoon even bikkelen. Er was ons al verteld dat het eerste uur vooral klimmen was (800m) en dus het zwaarst, daarna zou het allemaal wel meevallen. Nou, het was denk ik het langstdurende uur ever en voor mijn gemoedstoestand niet écht optimaal. Het eerste uur was een mengelmoes van schelden (veel op Dion, sorry...), elk moment in huilen uit kunnen barsten óf bijna over mn nek gaan. Dion liep steeds voorop (mij enigszins vermijdend, logisch) en bracht het er goed vanaf, met af en toe zelfs een glimlach! Toen we het ergste deel hadden gehad, konden we ein-de-lijk even zitten en een broodje eten en daarna was het nog 2uur lopen maar dat was, vergeleken met het eerste deel, goed te doen. Eenmaal aangekomen op base camp (waar we zouden slapen) was sowieso alles vergeten en vergeven, want we hebben nog nooit zó iets moois gezien, we hadden uitzicht op een vulkaan die een klein beetje actief was (we zagen ' s nachts allemaal lava, heel cool!) en aan de andere kant zagen we nog meer vulkanen, we konden een meer zien, een lagoon, je kon eigenlijk gewoon gaan zitten en alleen maar kijken :) Savonds een megamooie zonsondergang, sochtends een megamooie zonsopgang, snachts een megamooie sterrenhemel staat gelijk aan 100 foto's en een hele bijzondere herinnering. De volgende dag moesten we weer vroeg op, alles inpakken en nog 3uur lopen naar een lagoon waar we lekker konden zwemmen (iedereen was zwart gekleurd van alle stof, dus een duik in de lagoon was heeerlijk). Na de lagoon en lunch moesten we nog een uurtje lopen en kwamen we aan bij de eindbestemming. Het was zwaar, maar wel een hele mooie ervaring!

Bestemming 2 was Granada. Een klein dorpje op een uurtje rijden van Léon. In Granada heeft elk huisje een andere kleur (beetje vergelijkbaar met Antigua) en er staan wederom heeeel veel kerken in Granada. We hadden bedacht om van elke kerk die we tegenkwamen een foto te maken, en ik denk dat we rond de 15 foto's verzameld hebben (binnenkort allemaal te zien op facebook!!! haha nee grapje). Granada heeft niet een spetterende indruk achtergelaten. Het was redelijk toeristisch en daardoor ook wat duurder en het was het voor ons allemaal net niet. Waarschijnlijk hebben we ergens iets fout gedaan of zijn we gewoon heel erg verwend, want iedereen die we over Granada spreken is heel enthousiast. Dichtbij Granada ligt laguna de apoyo en daar zijn we ook een dagje heengegaan, dat was heel erg mooi! Na twee dagen zijn we doorgegaan naar de volgende bestemming: Isla de Ometepe.

Isla de Ometepe is een eiland dat bestaat uit twee vulkanen en ligt in het meer lago de nicaragua. Het is echt een prachtig eiland met hele mooie natuur, overal vliegen vlindertjes, lopen kippen/koeien/varkens/paarden/honden (en wat exotische insectjes) en zitten er aapjes in de bomen. Aapjes die er misschien schattig uitzien, maar die wel een heel hard geluid kunnen produceren (het zijn een soort brulapen) en die uitstekend in staat zijn om je om 5u sochtends met hun gebrul wakker te maken. Op Isla de Ometepe hebben we vooral lekker gechilld; in het meer gezwommen (waar de locals ook hun koeien/paarden laten drinken), we hebben fietsen gehuurd om zo het eiland een beetje te verkennen en lekker gegeten :) De Finca waar we sliepen lag aan de voet van 1 van de vulkanen, vulkaan maderas. Een vulkaan die, natúúrlijk, superleuk is om te b-e-k-l-i-m-m-e-n. Dit keer ging het gelukkig allemaal soepel, het kon makkelijk zonder een backpack van 15k op je rug en het was 3uur omhoog naar de lagoon en weer 3uur terug. We hadden besloten om het zonder gids te doen, veel mensen hadden dat ook al gedaan en het was immers gewoon omhoog en weer omlaag, hoe moeilijk kan dat zijn? Nou, afgezien van een paar leuke extra omweggetjes met veel obstakels, hebben we het er nog goed van afgebracht :). De hike zelf was heel leuk, tussen de "jungle-achtige" natuur, en naarmate we hoger kwamen werd de grond ook steeds modderiger (heeft wel voor wat leuke uit-glij momentjes gezorgd) en het uitzicht wat natuurlijk ook weer supermooi. De dag na de hike was het weer tijd voor de volgende bestemming: San Juan del Sur, een plaatsje aan de pacifische kust.

Omdat we hier toch wel merkten dat spaans niet helemaal optimaal ging, we kunnen prima een zin/vraag formuleren maar het antwoord laat vervolgens onze mond doen openvallen, vonden we het leuk om ergens een spaans cursus van misschien 1 of 2 weken te doen. Dat ergens werd San Juan del Sur. Via internet hadden we een school gevonden die naast 20u spaanse les ook homestay (inclusief eten) voor 7 nachten aanbood, perfect en superleuk dus. We zitten hier nu nog steeds en hebben er een weekje aangeplakt! Ons spaans moet dus volgende week muy bien zijn. Het gezin waar we zitten bestaat uit een vrouw (noreida) met haar twee kinderen (hun namen zijn onmogelijk om te onthouden). Er is ook een man in beeld, maar hij is visser en dus bijna nooit thuis. Ze spreekt geen woord engels, dus wij worden geforceerd om spaans te spreken. Afgezien van wat fouten en gebrek aan woordenschat, gaat dat steeds beter en worden de gesprekken ook inhoudelijker. We krijgen hier elke dag ontbijt/lunch/avondeten, en dat is steeds weer heeeel erg lekker. Ze eten hier (heel) erg veel rijst, een typisch nica gerecht is gallo pinto, dat is rijst gemengd met bruine bonen. Is best lekker savonds, sochtends wil je toch liever iets anders. We krijgen hier bijna elke dag wel een typisch nica gerecht, heel leuk om zo hun keuken te leren kennen en het is ook superlekker (zeker voor mij iedere keer weer een cadeautje). Onze spaanse lerares, ceidy, is n hele leuke vrouw en heel goed in het leren van spaans. Afgezien van alle grammatica, leert ze ons ook heel veel over de cultuur en de gewoontes van de mensen hier. Heel bijzonder. San Juan del Sur zelf is een klein dorpje, het is redelijk toeristisch en ook wat duurder dan de rest van nicaragua. Het heeft wel een lekker strand, en daar zijn we ook veel te vinden :). Verder staat het een-na-grootste christus beeld op een heuvel in San Juan del Sur en je hebt daar, wederom, een mooi uitzicht over de zee en het dorpje.

We zitten hier nu precies een week en blijven hier dus nog een weekje, daarna gaan we naar het derde land; Panama.
Dit was het so far, fotos volgen snel op facebook!!

Adios!

X D & F